Nu het Amerikaanse weekblad Time you – oftewel jij en ik - heeft uitgeroepen tot persoon van het jaar 2006, is het niet meer dan logisch dat wij als internetgebruikers ons digitale jaarverslag publiceren. Ook voor mij was 2006 het jaar waarbij ik een heleboel digitale diensten ontdekte en voor het eerst meer vrije tijd doorbracht achter de computer dan de televisie.
Oude media worden overbodig
Waarom trouwhartig het programma-aanbod op radio en televisie volgen als je ook via de computer op een zelfgekozen tijdstip een uitzending kunt zien of horen? Ook het plakken van foto’s in een papieren album is verleden tijd. Met een speciaal programma kunnen we zelf foto’s bewerken, knippen en plakken in een digitaal album. Het resultaat is prachtig. De telefoon is eveneens in veel gevallen overbodig. Voor een afspraakje met een aantal personen kunnen we beter de afsprakenplanner het werk laten doen.
Digitaal op reis
In de zoekmachine geven we precies de kenmerken van onze beoogde vakantieplek op: landstreek, aantal personen, vakantieperiode, zwembad of niet… en de zoekmachine doet de rest. Vervolgens reizen we via Google Earth naar de plek om alvast te kijken hoe het vakantiehuisje en de omgeving eruit ziet. Zodat we alvast weten dat we niet naast een hinderlijke drukke verkeersroute zitten. De routeplanner levert de handigste route en berekent wat we aan benzinekosten en tol kwijt zijn.
Nooit meer een vergissing…
Blunderen kan haast niet meer. Een foute restaurantkeuze wordt vrijwel onmogelijk na het raadplegen van Iens. Hetzelfde geldt voor het kiezen van een goede film, een interessant boek, een goede wasmachine, een nieuw fototoestel en ga zo maar door. Voor elk product is wel een site, waar consumenten hun commentaar of waardering kunnen geven.
Zelfs een onverwachte plensbui hoeft je nooit meer te overkomen. De buienradar laat precies zien waar de regenbuien hangen. Mocht het toch misgaan, kun je natuurlijk ook klagen via internet (behalve over het weer, trouwens).
Alle tips voor een dineetje of een feestje
Een eigen kookboek maken met knip- en plakwerk is overbodig, nu ik op het internet een eigen kookschrift kan maken met recepten. Ook vind ik tips voor een leuk feestje, die je kunt aanvullen met eigen ervaringen.
Eigen inbreng
Met Wikipedia is het wel heel gemakkelijk om informatie snel op te zoeken en bij te werken. Al is dit lang niet meer alleen User Generated Content (informatie van de gebruikers zelf). Ook professionals (ministeries, bedrijven) weten wikipedia te benutten om heel actueel informatie te geven over ‘hun’ onderwerp op wikipedia, terwijl YouTube handig gebruikt wordt door reclamemensen.
Nooit meer de deur uit
Heel handig dat ik niet meer naar de bieb hoef om boeken langer te lenen. Ik kan inloggen op de website en met enkele klikken de boeken verlengen. Handelen in tweedehands goederen, bankieren en zelfs aangifte te doen bij de politie, steeds meer kan thuis achter de computer. Ook kadootjes, hebbedingetjes en boodschappen worden thuis bezorgd. Niet dat ik daar zo veel gebruik van maak, maar het wordt je daarbij wel heel gemakkelijk gemaakt. Als je het nummer van je bonuskaart intypt bij Albert, weet Albert Heyn je trouwens precies te melden welke artikelen je de afgelopen maanden daar gekocht hebt. Je hoeft alleen nog maar aan te vinken welk produkt je nog een keer wil bestellen.
Mensen zoeken
Ik laat in ruime mate mijn digitale footprint achter op internet. Maar dat doen anderen ook. Dus voorafgaand aan een interview googel ik iemands naam en zie dat hij meedoet aan tennistoernooien, kleine kinderen heeft en al een paar jaar in Kroatië op vakantie gaat. Heb je toch meteen een laagdrempelig gespreksonderwerp bij de eerste ontmoeting.
Alles wordt persoonlijker…
Ik kan niet alleen mijn eigen startpagina kiezen, maar ook mijn startpagina persoonlijk indelen met al mijn favoriete nieuwssites. Of een stap verder: eigen visitekaartjes, zelf ontworpen ansichtkaarten of een eigen boek uitgeven. Ook andere zaken kun je een persoonlijke tint geven: je bankpas (Postbank, SNS), creditcard (Visa), bagagelabel (KLM). Zelfs een hamburger moet eraan geloven.
zondag 31 december 2006
dinsdag 19 december 2006
Kerstfamilieboek
Het moet een tijdschriftreportage over dierbare kersttradities of zoiets geweest zijn, waarin ik vorig jaar een relaas las van een vrouw die een kerstfamilieboek bijhield.
Daarin werd generatie na generatie beschreven wie er aanwezig waren op het kerstfeest, wat er gegeten werd en allerlei andere bijzonderheden. In de loop der jaren was dit voor de eigenaresse een dierbaar boekwerk geworden, vooral vanwege de herinneringen die het opriep aan de mensen die niet meer onder ons waren.
Ik vond het wel bijzonder, zo'n boek. Maar voor mijn eigen familie achtte ik het niet van toepassing. Jaarlijks brengen we immers de kerstdagen door temidden van dezelfde familieleden met ongeveer dezelfde gerechten in ongeveer dezelfde setting. Het zou een saai boek worden.
Maar dat was toen, want dit jaar is mijn vader er niet meer bij. Zijn afwezigheid grijpt me meer aan dan ik ooit had kunnen denken. In het dagelijkse leven is het vrij gemakkelijk om langs zijn dood heen te leven, omdat werk, gezin, huiselijke beslommeringen en persoonlijke activiteiten de aandacht volop opeisen. Maar met Kerst missen we hem hevig, al had hij nog zo'n bescheiden persoonlijkheid.
Extra beladen is nu het drinken van champagne tijdens de kerstbrunch. Juist dit drankje zal ons herinneren aan vorig jaar, toen papa zich ineens verslikte. Dat was het moment dat zijn ziekte zich voor de allereerste keer aan ons openbaarde. Maar dat weten we nu pas achteraf.
In ons Kerstfamilieboek dat nog niet bestaat, beginnen we dit jaar dus te schrijven aan een nieuw hoofdstuk op een blanco pagina. De kerstbrunch blijft, maar naar een verdere invulling zoeken we nog. Geen van ons voelt de behoefte aan verfijnde hapjes. Voorlopig voelen we vooral de lege plek.
Daarin werd generatie na generatie beschreven wie er aanwezig waren op het kerstfeest, wat er gegeten werd en allerlei andere bijzonderheden. In de loop der jaren was dit voor de eigenaresse een dierbaar boekwerk geworden, vooral vanwege de herinneringen die het opriep aan de mensen die niet meer onder ons waren.
Ik vond het wel bijzonder, zo'n boek. Maar voor mijn eigen familie achtte ik het niet van toepassing. Jaarlijks brengen we immers de kerstdagen door temidden van dezelfde familieleden met ongeveer dezelfde gerechten in ongeveer dezelfde setting. Het zou een saai boek worden.
Maar dat was toen, want dit jaar is mijn vader er niet meer bij. Zijn afwezigheid grijpt me meer aan dan ik ooit had kunnen denken. In het dagelijkse leven is het vrij gemakkelijk om langs zijn dood heen te leven, omdat werk, gezin, huiselijke beslommeringen en persoonlijke activiteiten de aandacht volop opeisen. Maar met Kerst missen we hem hevig, al had hij nog zo'n bescheiden persoonlijkheid.
Extra beladen is nu het drinken van champagne tijdens de kerstbrunch. Juist dit drankje zal ons herinneren aan vorig jaar, toen papa zich ineens verslikte. Dat was het moment dat zijn ziekte zich voor de allereerste keer aan ons openbaarde. Maar dat weten we nu pas achteraf.
In ons Kerstfamilieboek dat nog niet bestaat, beginnen we dit jaar dus te schrijven aan een nieuw hoofdstuk op een blanco pagina. De kerstbrunch blijft, maar naar een verdere invulling zoeken we nog. Geen van ons voelt de behoefte aan verfijnde hapjes. Voorlopig voelen we vooral de lege plek.
dinsdag 12 december 2006
Doorstartpakket voor inspiratie
Waarom doet de ene organisatie het beter dan de andere? Inspirerende leiders zijn vaak het geheim. Zij spreken de eigen inspiratie van hun mensen aan en versterken bij mensen het verlangen naar hun eigen innerlijke vuur.
Maar om anderen te bezielen, moet je ook je eigen inspiratie voeden en koesteren. En dat staat bijna altijd onderaan het prioriteitenlijstje. Je moet dus op zoek naar manieren om het eigen vuurtje brandend te houden.
Maar om anderen te bezielen, moet je ook je eigen inspiratie voeden en koesteren. En dat staat bijna altijd onderaan het prioriteitenlijstje. Je moet dus op zoek naar manieren om het eigen vuurtje brandend te houden.
- Zorg voor een sterk persoonlijk verhaal, dat je kunt delen met anderen. Het meest interessant is een beeldend verhaal over je moeilijke momenten en hoe je die overwonnen hebt.
- Doe nieuwe ervaringen op, bijvoorbeeld door het bijwonen van een congres, het ontmoeten van vakgenoten, het lezen van een mooi boek, wandelingen in de natuur. Wees regelmatig zelf een beginneling.
- Richt je aandacht op één ding tegelijk en werk daar met volle concentratie aan. Zo ontstaat flow.
- Geef toe aan het verlummelen van je tijd. Daarin ontstaan vaak de beste ideeën.
- Laat soms vragen of problemen rusten waarop je niet direct een antwoord weet.
- Bedenk 's morgens voor het opstaan op welke manieren je deze dag tot een waardevolle dag gaat maken.
- Vraag je geregeld af of je daden in overeenstemming zijn met je woorden.
- Benoem af en toe voor jezelf waar je tevreden over bent of blij van wordt.
- Vraag geregeld aan anderen wat hem of haar inspireert.
- Zoek mensen die het béter kunnen. Daar leer je van.
- Kijk hoe kinderen het aanpakken. Zij hebben een andere manier om naar oplossingen te zoeken.
- Zorg bij complexe samenwerkingsprojecten dat er een gezamenlijk wenkend perspectief ontstaat. Samen er zin in krijgen is een essentiële voorwaarde voor succes op de langere termijn.
Lekker trendwatchen: kadootjes
Zomaar wat trends, her en der gelezen en gezien:
1. Verkopers creëren steeds meer kadomomenten. De lanceringen van Valentijnsdag en de Landelijke Secretaressedag hebben in dit opzicht al aardige successen opgeleverd. Volgende stap: Internationale Vrouwendag, iedere vrouw een presentje.
2. Hoe persoonlijker, hoe beter. En met de vele mogelijkheden om kado's te personaliseren, kun je daar als gever nauwelijks meer omheen: boeken waarin de ontvanger zelf de hoofdrol speelt, zelfbedachte straatnaamborden, tassen bedrukt met eigen foto's, chocola met je eigen afbeelding erop, en ga zo maar door.
3. Een emotie dient als kado-inspiratie. Is iemand een beetje treurig? Geef die persoon een geadopteerde dipkip. Of een bouquet of sympathie: een groen boeket met een opvallende bloem in het hart (www.bouquetsofemotions.nl).
4. Het kado krijgt steeds vaker een eigen verhaal, al dan niet speciaal voor het product bedacht of ontworpen. Bijvoorbeeld de verwenproducten van Rituals of de chocolade van Australian Homemade. Dat maakt de gift extra bijzonder.
5. De verpakking is minstens zo belangrijk als het kado zelf. Dus dienen we aan de slag te gaan met fleurige stukjes textiel, veertjes, kraaltjes, handgeschept papier, etcetera.
6. Of je laat de winkelier het kado versieren. Parfumerieën doen er bijvoorbeeld enorm hun best op. Dit alles onder het motto dat het aanschaffen van het kado voor de gever zelf al een feestje moet zijn.
1. Verkopers creëren steeds meer kadomomenten. De lanceringen van Valentijnsdag en de Landelijke Secretaressedag hebben in dit opzicht al aardige successen opgeleverd. Volgende stap: Internationale Vrouwendag, iedere vrouw een presentje.
2. Hoe persoonlijker, hoe beter. En met de vele mogelijkheden om kado's te personaliseren, kun je daar als gever nauwelijks meer omheen: boeken waarin de ontvanger zelf de hoofdrol speelt, zelfbedachte straatnaamborden, tassen bedrukt met eigen foto's, chocola met je eigen afbeelding erop, en ga zo maar door.
3. Een emotie dient als kado-inspiratie. Is iemand een beetje treurig? Geef die persoon een geadopteerde dipkip. Of een bouquet of sympathie: een groen boeket met een opvallende bloem in het hart (www.bouquetsofemotions.nl).
4. Het kado krijgt steeds vaker een eigen verhaal, al dan niet speciaal voor het product bedacht of ontworpen. Bijvoorbeeld de verwenproducten van Rituals of de chocolade van Australian Homemade. Dat maakt de gift extra bijzonder.
5. De verpakking is minstens zo belangrijk als het kado zelf. Dus dienen we aan de slag te gaan met fleurige stukjes textiel, veertjes, kraaltjes, handgeschept papier, etcetera.
6. Of je laat de winkelier het kado versieren. Parfumerieën doen er bijvoorbeeld enorm hun best op. Dit alles onder het motto dat het aanschaffen van het kado voor de gever zelf al een feestje moet zijn.
maandag 11 december 2006
No logo, no future
Een plan wordt pas echt een Plan als er een mooi logo bij hoort. De laatste tijd zie ik heel leuke ontwerpjes. Bijvoorbeeld dit hondje dat het Leerpark Dordrecht symboliseert. Het hondje kwispelt, springt enthousiast tegen alles aan en is zeer bijdehand. Zo symboliseert het gretige beestje de samenwerking, die bedrijven 
en onderwijsinstellingen op deze plek met elkaar moeten aangaan. Het logo is er al, het Leerpark daarentegen nog lang niet.Den Haag heeft ook een logo laten ontwerpen, dat vooral laat zien wat de stad in de toekomst wil zijn: een wereldstad aan zee. Tot nu toe heeft het logo vooral veel kritiek geoogst, omdat het beeldmerk te zeer aan een spermacel doet denken. Tja, in Den Haag krijgt nu eenmaal alles snel een bijnaam. Dat het beeldmerk oorspronkelijk geïnspireerd is op de duinen en op he
t schilderij Victory Boogie Woogie van Mondriaan ziet nu bijna niemand meer.
De gemeente Leiden heeft een vrij ingetogen logo, dat wel op een aardige manier de 'Sleutelstad' combineert met de slogan 'Stad van ontdekkingen'. Als je hier door het sleutelgat koekeloert, ga je alle geleerden en andere beroemdheden uit het Leidse verleden misschien wel achterna en krijg je net zulke heldere ideeën.
Zelfs grootschalige herstructureringen krijgen een eigen logo, zoals de boo
m van Natuurlijk Den Haag Zuidwest. Aan de hand van dit beeldmerk zou je verwachten dat het om een landelijke omgeving gaat, maar het tegendeel is waar: het betreft de massale sloop van jaren-vijftig-flats, die plaats maken voor heel veel nieuwe woningen. Een logo, dat je volkomen op het verkeerde been zet, en daarom vooral een beeld geeft van de gedroomde werkelijkheid. Of probeert de man in het logo juist zich hardnekkig vast te klampen aan een van de weinige bomen in dit gebied?
zondag 10 december 2006
Cadeaubon
Als geschenk voor iemand die alles echt al heeft, kun je altijd nog uitwijken naar een cadeaubon.
Toch is de aloude platen/CD/DVD-bon of een VVV-geschenkenbon niet meer bruikbaar voor dit doel, want de gever getuigt hiermee niet bepaald van een bijzondere smaak. Er zijn immers overweldigend veel nieuwe bonnen, die zoveel origineler zijn. Je dient dus minstens aan te komen zetten met een Lingerie Waardecheque, een ontbijt-cadeaubon of een champagnecheque. Of nog mooier: een bon om te gaan koe-knuffelen of te gaan slapen in een wijnvat.
Voor de blasé geraakte medemens die deze 'belevenissen' niet meer spannend vindt, zijn ernog de goededoelen-bonnen: een gift, die regelrecht overgemaakt wordt naar een goed doel. Maar je kunt het natuurlijk ook heel praktisch houden. Je weet bijvoorbeeld dat de inkt van de printercartridge een keer leegraakt, dus met een cadeaubon van Ink Station voor het navullen van patronen zit je zeker goed.
Het kan trouwens nóg origineler. Met de net gelanceerde KLM Gift Card - die je zelf kunt pimpen met een eigen foto - schenk je iemand een stukje vakantie. Of je geeft kinderen-die-alles-al-hebben een stel Kadolifantjes: alternatieve cadeaubonnen van de speelgoedwinkel in de vorm van houten olifantjes.
Ooit moesten cadeaubonnen het leven van de schenker wat makkelijker maken, maar het tegendeel is inmiddels het geval. Gelukkig kun je nog altijd naar de Bonnerie surfen voor een optimale keus: een hele webwinkel vol cadeaubonnen.
Toch is de aloude platen/CD/DVD-bon of een VVV-geschenkenbon niet meer bruikbaar voor dit doel, want de gever getuigt hiermee niet bepaald van een bijzondere smaak. Er zijn immers overweldigend veel nieuwe bonnen, die zoveel origineler zijn. Je dient dus minstens aan te komen zetten met een Lingerie Waardecheque, een ontbijt-cadeaubon of een champagnecheque. Of nog mooier: een bon om te gaan koe-knuffelen of te gaan slapen in een wijnvat.
Voor de blasé geraakte medemens die deze 'belevenissen' niet meer spannend vindt, zijn ernog de goededoelen-bonnen: een gift, die regelrecht overgemaakt wordt naar een goed doel. Maar je kunt het natuurlijk ook heel praktisch houden. Je weet bijvoorbeeld dat de inkt van de printercartridge een keer leegraakt, dus met een cadeaubon van Ink Station voor het navullen van patronen zit je zeker goed.
Het kan trouwens nóg origineler. Met de net gelanceerde KLM Gift Card - die je zelf kunt pimpen met een eigen foto - schenk je iemand een stukje vakantie. Of je geeft kinderen-die-alles-al-hebben een stel Kadolifantjes: alternatieve cadeaubonnen van de speelgoedwinkel in de vorm van houten olifantjes.
Ooit moesten cadeaubonnen het leven van de schenker wat makkelijker maken, maar het tegendeel is inmiddels het geval. Gelukkig kun je nog altijd naar de Bonnerie surfen voor een optimale keus: een hele webwinkel vol cadeaubonnen.
vrijdag 8 december 2006
Het leerling-volg-jezelf-systeem
Geen klaslokalen, geen toetsen en al helemaal geen leerlingvolgsysteem. De kinderen op een vraaggerichte school hebben een leerling-volg-jezelfsysteem. Zij mogen vrijelijk rondlopen in de keuken, het atelier, de speelhoek of de studieruimte om zelf hun ‘verlangens vorm te geven’, zoals dat in de terminologie van deze scholen heet.
Hier staat het kind centraal, niet de bepalingen in de Wet op het Primair Onderwijs. De school vertrouwt erop dat kinderen uit zichzelf willen leren lezen, schrijven en rekenen, mits er een uitdagende leeromgeving aangeboden wordt. En dat betekent dat zij gaan leren op het moment dat zij eraan toe zijn, niet op het moment zoals dat in het schema van de leerkracht past. Kinderen zouden daardoor veel gemotiveerder zijn om te leren en de kennis zou ook veel beter beklijven. Daarnaast betekent het leren door eigen ervaringen. Een pizza delen met zeven personen is veel inzichtelijker dan een rekensom uit een boek.
Op het eerste gezicht lijkt het prachtig. Geen vaststaande groepen, geen alles bepalende leerkracht en geen gestandaardiseerd lesaanbod die kinderen in hinderlijke hokjes dwingen. In plaats daarvan een school die ingericht is als een huiselijke omgeving met afzonderlijke plekken voor rust, studie en allerhande creatieve vakken. Wil een kind Russisch leren of vioolles ontvangen? Het kind vraagt, de begeleiders draaien.
Het stimuleren van individuele talenten zoals dat op dit soort scholen gebeurt, lijkt me hartstikke goed. Maar ik denk ook dat kinderen die alleen hun eigen verlangens en ideeën volgen zich heel eenzijdig ontwikkelen. Kinderen raken opgesloten in hun eigen wereld, terwijl het juist goed is om buiten je eigen wereld rond te kijken. Als kinderen op jonge leeftijd al in staat zijn zo expliciet aan te geven wat zij eigenlijk willen, want daar leven ook vraagtekens over.
Daarnaast levert deze onderwijsvorm vermoedelijk heel vervelende mensen op, die vooral gericht zijn op hun eigen ontwikkeling en nauwelijks leren om weerstanden te overwinnen. Als rekenen je niet zo ligt, ga je op zo'n school immers gewoon wat anders doen.
Wat ik me ook afvraag is wie een individueel kind op een vraaggerichte school eigenlijk in de gaten houdt. Het kind zwerft immers van de ene ruimte naar de andere. Als de school veel leerlingen telt, is er niemand meer die een totaalbeeld heeft van de activiteiten van een leerling. Dat betekent dat hun begeleiders veel tijd moeten steken in schriftelijke overdracht. En dat lijkt me nu weer in totale tegenspraak met het oorspronkelijke idee dat het kind centraal moet staan.
Hier staat het kind centraal, niet de bepalingen in de Wet op het Primair Onderwijs. De school vertrouwt erop dat kinderen uit zichzelf willen leren lezen, schrijven en rekenen, mits er een uitdagende leeromgeving aangeboden wordt. En dat betekent dat zij gaan leren op het moment dat zij eraan toe zijn, niet op het moment zoals dat in het schema van de leerkracht past. Kinderen zouden daardoor veel gemotiveerder zijn om te leren en de kennis zou ook veel beter beklijven. Daarnaast betekent het leren door eigen ervaringen. Een pizza delen met zeven personen is veel inzichtelijker dan een rekensom uit een boek.
Op het eerste gezicht lijkt het prachtig. Geen vaststaande groepen, geen alles bepalende leerkracht en geen gestandaardiseerd lesaanbod die kinderen in hinderlijke hokjes dwingen. In plaats daarvan een school die ingericht is als een huiselijke omgeving met afzonderlijke plekken voor rust, studie en allerhande creatieve vakken. Wil een kind Russisch leren of vioolles ontvangen? Het kind vraagt, de begeleiders draaien.
Het stimuleren van individuele talenten zoals dat op dit soort scholen gebeurt, lijkt me hartstikke goed. Maar ik denk ook dat kinderen die alleen hun eigen verlangens en ideeën volgen zich heel eenzijdig ontwikkelen. Kinderen raken opgesloten in hun eigen wereld, terwijl het juist goed is om buiten je eigen wereld rond te kijken. Als kinderen op jonge leeftijd al in staat zijn zo expliciet aan te geven wat zij eigenlijk willen, want daar leven ook vraagtekens over.
Daarnaast levert deze onderwijsvorm vermoedelijk heel vervelende mensen op, die vooral gericht zijn op hun eigen ontwikkeling en nauwelijks leren om weerstanden te overwinnen. Als rekenen je niet zo ligt, ga je op zo'n school immers gewoon wat anders doen.
Wat ik me ook afvraag is wie een individueel kind op een vraaggerichte school eigenlijk in de gaten houdt. Het kind zwerft immers van de ene ruimte naar de andere. Als de school veel leerlingen telt, is er niemand meer die een totaalbeeld heeft van de activiteiten van een leerling. Dat betekent dat hun begeleiders veel tijd moeten steken in schriftelijke overdracht. En dat lijkt me nu weer in totale tegenspraak met het oorspronkelijke idee dat het kind centraal moet staan.
Stoptrein wordt sprinter
De trein gaat er feitelijk niet vlugger van rijden, maar krijgt wel ineens een snelle uitstraling. De NS noemt de stoptreinen met ingang van komende zondag voortaan sprinters. Wat een andere naam al niet kan doen.
Overvloedigheden
1. Sintvloed
Nu de winkeletalages alweer volhangen met gouden draperieën, glanzende bollen en kerstpoppetjes, zakt de moed me enigszins in de schoenen. Ik moet eerst nog even afkicken van Sinterklaas! Want het lijkt erop alsof het Sinterklaasfeest ieder jaar uitbundiger gevierd wordt. Ik zag dit jaar nóg meer Sintartikelen (speciale slingers, koeken om te versieren, films, boeken, fotoreportages met Sint in zijn zwembroek), nóg meer Sint-events (Sinterklaasconcerten) en kadomomenten. Je schoen zetten kan niet meer alleen bij de huiselijke haard, maar ook bij opa en oma, op school en de supermarkt. Voortdurend liepen de kinderen zwarte pieten tegen het lijf: in winkelcentra, op school, op de naschoolse opvang en zelfs in het zwembad. Iedere dag een nieuwe oogst pepernoten en plakkerige schuimpjes.
Het aantal meet & greet-momenten met de Sint is zelfs zo groot, dat mijn kinderen vrijwillig afhaken. Zo hebben ze de Sintbijeenkomsten op papa's werk en bij de judovereniging laten schieten. Tot mijn genoegen pakte het Sinterklaasjournaal dit jaar uit met een wat minder heftig verhaal. En gelukkig is ook de school een beetje bij zinnen gekomen en heeft het spannende eigen Sinterklaasverhaal dit jaar achterwege gelaten. Dit jaar geen pietje Tigo, die 's nachts op een bedje in de gymzaal sliep of een mysterie rond gestolen pepernoten; alleen nog maar een Rommelpiet die het hele lokaal op zijn kop zet.
2. Kadovloed
En dan te bedenken dat het Sinterklaasfeest en de verjaardag bepaald niet de enige kadomomenten zijn voor kinderen. Iedere McDonaldsmaaltijd levert een nieuw speeltje op waar een mechanisch muziekje uit komt. Bij het openen van een kinderspaarrekening krijg je een computer. En na een bezoek aan een verjaardagsfeestje komt het uitgenodigde kind zelf ook weer met een kadootje thuis.
3. Fotovloed
Bij alle kinderevents staan kuddes papa's en mama's paraat om hun dochters en zonen vast te leggen met foto- en/of filmcamera. Ook de juffen doen gezellig mee met hun mobieltjes en camera's. De oogst van deze week: een CD met foto's van de naschoolse opvang, dik dertig Sinterklaasfoto's op de website van Jaspers klas en een fotoboekje van een creatieve brainstormsessie met kinderen op Willems bedrijf.
Ik ben zelf één van die enthousiaste fotografen, maar ik geneer me steeds vaker voor de amateur-paparazzi, die massaal om de kinderen heen dringen. Kinderen kijken ofwel in de lens of zien zichzelf terug in de vele fotoverzamelingen, geprint in glanzende boeken of gepubliceerd op talrijke websites. En anders wel op een mok, een puzzel, een T-shirt of een placemat. Wat doet dit met je wereldbeeld als je jezelf zo vaak terugziet?
Het mooie is wel dat de kinderen zelf inzien dat het allemaal Veel te Veel van het goede is. Jasper wilde vandaag helemaal niets, behalve genieten van het Legospeelgoed dat hij deze week gekregen heeft en waar hij superblij mee is. En Niels heeft een hele tijd stil zitten kijken naar een brandende kaars.
Nu de winkeletalages alweer volhangen met gouden draperieën, glanzende bollen en kerstpoppetjes, zakt de moed me enigszins in de schoenen. Ik moet eerst nog even afkicken van Sinterklaas! Want het lijkt erop alsof het Sinterklaasfeest ieder jaar uitbundiger gevierd wordt. Ik zag dit jaar nóg meer Sintartikelen (speciale slingers, koeken om te versieren, films, boeken, fotoreportages met Sint in zijn zwembroek), nóg meer Sint-events (Sinterklaasconcerten) en kadomomenten. Je schoen zetten kan niet meer alleen bij de huiselijke haard, maar ook bij opa en oma, op school en de supermarkt. Voortdurend liepen de kinderen zwarte pieten tegen het lijf: in winkelcentra, op school, op de naschoolse opvang en zelfs in het zwembad. Iedere dag een nieuwe oogst pepernoten en plakkerige schuimpjes.
Het aantal meet & greet-momenten met de Sint is zelfs zo groot, dat mijn kinderen vrijwillig afhaken. Zo hebben ze de Sintbijeenkomsten op papa's werk en bij de judovereniging laten schieten. Tot mijn genoegen pakte het Sinterklaasjournaal dit jaar uit met een wat minder heftig verhaal. En gelukkig is ook de school een beetje bij zinnen gekomen en heeft het spannende eigen Sinterklaasverhaal dit jaar achterwege gelaten. Dit jaar geen pietje Tigo, die 's nachts op een bedje in de gymzaal sliep of een mysterie rond gestolen pepernoten; alleen nog maar een Rommelpiet die het hele lokaal op zijn kop zet.
2. Kadovloed
En dan te bedenken dat het Sinterklaasfeest en de verjaardag bepaald niet de enige kadomomenten zijn voor kinderen. Iedere McDonaldsmaaltijd levert een nieuw speeltje op waar een mechanisch muziekje uit komt. Bij het openen van een kinderspaarrekening krijg je een computer. En na een bezoek aan een verjaardagsfeestje komt het uitgenodigde kind zelf ook weer met een kadootje thuis.
3. Fotovloed
Bij alle kinderevents staan kuddes papa's en mama's paraat om hun dochters en zonen vast te leggen met foto- en/of filmcamera. Ook de juffen doen gezellig mee met hun mobieltjes en camera's. De oogst van deze week: een CD met foto's van de naschoolse opvang, dik dertig Sinterklaasfoto's op de website van Jaspers klas en een fotoboekje van een creatieve brainstormsessie met kinderen op Willems bedrijf.
Ik ben zelf één van die enthousiaste fotografen, maar ik geneer me steeds vaker voor de amateur-paparazzi, die massaal om de kinderen heen dringen. Kinderen kijken ofwel in de lens of zien zichzelf terug in de vele fotoverzamelingen, geprint in glanzende boeken of gepubliceerd op talrijke websites. En anders wel op een mok, een puzzel, een T-shirt of een placemat. Wat doet dit met je wereldbeeld als je jezelf zo vaak terugziet?
Het mooie is wel dat de kinderen zelf inzien dat het allemaal Veel te Veel van het goede is. Jasper wilde vandaag helemaal niets, behalve genieten van het Legospeelgoed dat hij deze week gekregen heeft en waar hij superblij mee is. En Niels heeft een hele tijd stil zitten kijken naar een brandende kaars.
zondag 3 december 2006
Lang leve Sinterklaas!
Ongerijmdheid 1
Zwarte Piet heeft een zwart gezicht, maar witte billen. Dat ontdekte Niels bij een Piet die zich iets te ver voorover boog, zodat zijn bilnaad vrijkwam. Het maakt niet uit voor Niels. Alle Pieten waren namelijk oorspronkelijk wit, maar later zijn ze via operatieve weg zwart gemaakt. Alleen heeft de dokter kennelijk de billen vergeten.
Ongerijmdheid 2
Met Sinterklaas is ook iets geks aan de hand. Nu de kindervriend iedere dag in het Sinterklaasjournaal in close-ups in beeld komt, vallen details extra goed op. Niels: "Sinterklaas gaat ook wel eens dood." Eh, hoezo? "Nou hij ziet er ieder jaar anders uit. Dus wordt hij ook ieder jaar opnieuw geboren."
Ongerijmdheid 3
Op zondag zijn ineens alle winkels open in onze wijk. De straat is vol met mensen met pakjes sjouwen, gehuld in kleurrijk sinterklaaspapier.
Ongerijmdheid 4
Met een luide bons kondigt Zwarte Piet de zak kadootjes aan, die hij bij Omi voor de deur heeft gezet. Jasper en Niels snellen ogenblikkelijk naar de deur... en treffen behalve de bekende zak ook twee andere kinderen aan, die bij de tegenover liggende deur nieuwsgierig komen kijken wat er gaande is. Ook opgeschrikt door het gebons, maar bij hen heeft Zwarte Piet geen zak neergezet....
Ongerijmdheid 5
Op het Sinterklaasjournaal heeft ieder kind nauwlettend kunnen volgen dat de bladzijden in het Grote Boek van Sinterklaas veranderd zijn in onbeschreven gekleurde velletjes. Gek toch dat Sinterklaas bij zijn bezoek aan onze straat toch weer het vertrouwde oude boek meeneemt, waarin precies vermeld staat welke kinderen er gruwelen van spruitjes en zuurkool.
Het is echt heel knap als je ondanks dit alles toch in Sinterklaas blijft geloven!
Hulppiet Niels
Zwarte Piet heeft een zwart gezicht, maar witte billen. Dat ontdekte Niels bij een Piet die zich iets te ver voorover boog, zodat zijn bilnaad vrijkwam. Het maakt niet uit voor Niels. Alle Pieten waren namelijk oorspronkelijk wit, maar later zijn ze via operatieve weg zwart gemaakt. Alleen heeft de dokter kennelijk de billen vergeten.
Ongerijmdheid 2
Met Sinterklaas is ook iets geks aan de hand. Nu de kindervriend iedere dag in het Sinterklaasjournaal in close-ups in beeld komt, vallen details extra goed op. Niels: "Sinterklaas gaat ook wel eens dood." Eh, hoezo? "Nou hij ziet er ieder jaar anders uit. Dus wordt hij ook ieder jaar opnieuw geboren."
Ongerijmdheid 3
Op zondag zijn ineens alle winkels open in onze wijk. De straat is vol met mensen met pakjes sjouwen, gehuld in kleurrijk sinterklaaspapier.
Ongerijmdheid 4
Met een luide bons kondigt Zwarte Piet de zak kadootjes aan, die hij bij Omi voor de deur heeft gezet. Jasper en Niels snellen ogenblikkelijk naar de deur... en treffen behalve de bekende zak ook twee andere kinderen aan, die bij de tegenover liggende deur nieuwsgierig komen kijken wat er gaande is. Ook opgeschrikt door het gebons, maar bij hen heeft Zwarte Piet geen zak neergezet....
Ongerijmdheid 5Op het Sinterklaasjournaal heeft ieder kind nauwlettend kunnen volgen dat de bladzijden in het Grote Boek van Sinterklaas veranderd zijn in onbeschreven gekleurde velletjes. Gek toch dat Sinterklaas bij zijn bezoek aan onze straat toch weer het vertrouwde oude boek meeneemt, waarin precies vermeld staat welke kinderen er gruwelen van spruitjes en zuurkool.
Het is echt heel knap als je ondanks dit alles toch in Sinterklaas blijft geloven!
Hulppiet Niels
vrijdag 1 december 2006
Hutje op de hei
Zou ik gelukkig zijn in een piepklein hutje op de hei? Uitdagende vraag, die ik op het eerste gezicht graag met een gretig ja! beantwoord. Heerlijk ontploeteren in de vrije natuur, alle ruimte om je heen, iedere dag genieten van de global heating, die ervoor zorgt dat zelfs november een aangenaam klimaat heeft.
Toch wordt ons huis (en dat van anderen) steeds groter en staan woningen meestal schouder aan schouder met andere grote huizen. We bouwen er serres aan vast, zetten er dakkappellen bovenop of een extra verdieping. In Vinexwijken graven bewoners enorme kelders onder hun woning, of onder hun garage om de extra auto's te kunnen stallen.
Grotere woningen gelden uiteraard als statussymbolen, waarmee je indruk kunt maken op anderen. Maar er is meer aan de hand. Kinderen spelen tegenwoordig noodgedwongen binnen, want tussen de auto's voetballen is veel te gevaarlijk. Ook voor gasten willen we steeds meer ruimte. We ontvangen ze aan royale eettafels, in grote woonkeukens, in riante logeerkamers of in superdeluxe badkamers met sauna. Iedereen in zijn eigen huis een eigen wellness-oord.
Ruimte betekent in zekere zin ook rust. Die rust hebben we hard, nodig nu de wereld druk en lawaaierig is geworden. Daarmee hebben we van ons huis eigenlijk een hutje op de hei gemaakt, waar we kunnen relaxen en bijtanken. Een schuilplaats waar we ons geborgen en behaaglijk voelen. Maar dat neemt dus wel heel veel binnenruimte in beslag.
Toch wordt ons huis (en dat van anderen) steeds groter en staan woningen meestal schouder aan schouder met andere grote huizen. We bouwen er serres aan vast, zetten er dakkappellen bovenop of een extra verdieping. In Vinexwijken graven bewoners enorme kelders onder hun woning, of onder hun garage om de extra auto's te kunnen stallen.
Grotere woningen gelden uiteraard als statussymbolen, waarmee je indruk kunt maken op anderen. Maar er is meer aan de hand. Kinderen spelen tegenwoordig noodgedwongen binnen, want tussen de auto's voetballen is veel te gevaarlijk. Ook voor gasten willen we steeds meer ruimte. We ontvangen ze aan royale eettafels, in grote woonkeukens, in riante logeerkamers of in superdeluxe badkamers met sauna. Iedereen in zijn eigen huis een eigen wellness-oord.
Ruimte betekent in zekere zin ook rust. Die rust hebben we hard, nodig nu de wereld druk en lawaaierig is geworden. Daarmee hebben we van ons huis eigenlijk een hutje op de hei gemaakt, waar we kunnen relaxen en bijtanken. Een schuilplaats waar we ons geborgen en behaaglijk voelen. Maar dat neemt dus wel heel veel binnenruimte in beslag.
Lekker trendwatchen: tijdschriften en boeken
1. Meer uitklapbladen, bijgesloten CD's en andere frutsels.
Een absolute topper op dit gebied is De Wondere wereld van een keukenkoning van Pierre Wind: een interactief kookboek met knutselpagina's, ruikvelletjes, voelpagina's en een zakje zaadjes. Ook leuk: Het Penisboek van Goedele Liekens met een speciale boekenlegger om Hem te meten. En het boek De toekomst van God van Adjiedj Bakas bevat een CD-rom 'met de muziek waar God van houdt'.
2. Meer multimedia
'Download hier sollicitatietips voor op je i-pod.' Het aantal luisterboeken neemt rap toe, evenals de boeken die je via podcast tot je kunt nemen. Bij een boek hoort tegenwoordig ook muziek, een website, een reeks toelichtende boeken met uitleg, films, etcetera.
3. Meer vrolijk idealisme
Zingeving, yoga en religie zijn populair bij bladenmakers. Het succes van het magazine Happinez krijgt daarmee brede navolging. Nieuw in de kiosk is Goodies. De makers voelen de tijdgeest uitstekend aan: artikelen over hoe je op een vrolijke en toch praktische manier een bijdrage kunt leveren aan een betere wereld. Met ideeën bijvoorbeeld hoe je een bijdrage kunt leveren aan de e-waste, de enorm snelle afdanking van mobieltjes, computers en ander electronisch materiaal.
4. Bladen komen sneller, maar worden ook sneller weer om zeep gebracht
Goodies is een frisse nieuwkomer, maar nog de maar net gelanceerde ANBW-bladen Nu de Tijd van je leven en Familietijd verdwijnen alweer uit de kiosk. Omdat het zo druk werd in het schap van vrouwenbladen, is ook een blad als SiS weer verdwenen. En Tip Culinair heeft een nieuwe naam en formule gekregen. Al met al zijn er maar weinig bladen, die een lang leven beschoren zijn.
5. Het blad is een community
Met eigen deskundigen die je kunt raadplegen (Psychologie Magazine) of andere lezers die je kunt ontmoeten op discussiefora en chatkanalen, is een blad een wereld op zichzelf geworden. Wat ook wel weer betekent dat je razendsnel van community moet wisselen als jouw lijfblad toch niet zo goed loopt als de marketingdeskundigen hadden gehoopt....
Een absolute topper op dit gebied is De Wondere wereld van een keukenkoning van Pierre Wind: een interactief kookboek met knutselpagina's, ruikvelletjes, voelpagina's en een zakje zaadjes. Ook leuk: Het Penisboek van Goedele Liekens met een speciale boekenlegger om Hem te meten. En het boek De toekomst van God van Adjiedj Bakas bevat een CD-rom 'met de muziek waar God van houdt'.
2. Meer multimedia
'Download hier sollicitatietips voor op je i-pod.' Het aantal luisterboeken neemt rap toe, evenals de boeken die je via podcast tot je kunt nemen. Bij een boek hoort tegenwoordig ook muziek, een website, een reeks toelichtende boeken met uitleg, films, etcetera.
3. Meer vrolijk idealisme
Zingeving, yoga en religie zijn populair bij bladenmakers. Het succes van het magazine Happinez krijgt daarmee brede navolging. Nieuw in de kiosk is Goodies. De makers voelen de tijdgeest uitstekend aan: artikelen over hoe je op een vrolijke en toch praktische manier een bijdrage kunt leveren aan een betere wereld. Met ideeën bijvoorbeeld hoe je een bijdrage kunt leveren aan de e-waste, de enorm snelle afdanking van mobieltjes, computers en ander electronisch materiaal.
4. Bladen komen sneller, maar worden ook sneller weer om zeep gebracht
Goodies is een frisse nieuwkomer, maar nog de maar net gelanceerde ANBW-bladen Nu de Tijd van je leven en Familietijd verdwijnen alweer uit de kiosk. Omdat het zo druk werd in het schap van vrouwenbladen, is ook een blad als SiS weer verdwenen. En Tip Culinair heeft een nieuwe naam en formule gekregen. Al met al zijn er maar weinig bladen, die een lang leven beschoren zijn.
5. Het blad is een community
Met eigen deskundigen die je kunt raadplegen (Psychologie Magazine) of andere lezers die je kunt ontmoeten op discussiefora en chatkanalen, is een blad een wereld op zichzelf geworden. Wat ook wel weer betekent dat je razendsnel van community moet wisselen als jouw lijfblad toch niet zo goed loopt als de marketingdeskundigen hadden gehoopt....
Abonneren op:
Posts (Atom)