zondag 26 november 2006

Bladen voor mammoetjagers

Mannen lezen een roman zoals ze een handleiding bestuderen, terwijl vrouwen steun en troost zoeken in literatuur. Een afgrijselijk cliché, maar het werd recent wel bevestigd in het Taalpeilonderzoek 2006 van de Nederlandse Taalunie.

Mannen lezen sowieso andere boeken en -tijdschriften dan vrouwen, namelijk over science-fiction, geschiedenis, strips (Donald Duck schijnt ook veel volwassen abonneehouders te hebben) en hobby's. Als hij eenmaal gegrepen is door een onderwerp, laat hij het niet meer los. En nu we toch de clichés van stal gehaald hebben: dat is natuurlijk logisch, want sinds de oertijd zijn mannelijke hersenen geprogrammeerd voor de jacht van mammoeten. Als jager ben je zo gefocust op het neerleggen van dat dier dat je de rest van de wereld om je heen vergeet. Het beest heeft alleen inmiddels de gedaante aangenomen van een motor of een computer waar ze álles over willen lezen.

Toch zien bladenmakers vooral vrouwelijke lezers als groeimarkt. In de kiosk verschijnt het ene naar het andere blad voor kosmopolitische vrouwen, buitenlevendames en yogaliefhebsters. Vooral de 35-plusvrouwen vormen een doelgroep die in eindeloos veel sub-segmentjes kan worden opgedeeld. Niet zonder reden, want deze groep zit niet alleen aardig in de slappe was, maar is ook invloedrijk. In hun gezin geven ze volgens marketingdeskundigen in tachtig procent van de aankoopbesluiten de beslissende stem.

Ook relatiemagazines voor consumenten richten zich steeds vaker op vrouwen. Bladen van verzekeringsmaatschappijen brengen in hun artikelen over gezond leven bijvoorbeeld vooral vrouwen in beeld. Zij worden niet alleen gezien als de hoeders van een gezonde levensstijl, maar ook als degenen die uiteindelijk de besluiten nemen over een nieuwe polis.

Aangezien vrouwen bij aankopen vooral vertrouwen op het oordeel van andere vrouwen, hebben magazines het gedaante gekregen van vriendinnen. Esta, JAN of Linda verleiden ons tot de aankoop van nog meer cosmetica en accessoires. Ook de kranten transformeren steeds meer van een ‘meneer’ met gezaghebbende opinies in een vriendin met weblogs, discussiefora en videonieuws, waar eindeloos meninkjes worden uitgewisseld.

Wat veel bladenmakers over het hoofd zien, is dat de echte groeimarkt natuurlijk in mannenbladen en -boeken zit. Vrouwen kunnen toch wel doorkletsen (of chatten) via uiteenlopende media, maar de man met zijn passie heeft recht op zijn krant of tijdschrift waar die optimaal met weetjes en cijfertjes bediend wordt. Een plek waar hij zich uit kan leven met broeders, die óók in hun vrije tijd lijstjes van de beste popmuzieknummers maken, vliegtuigen spotten of desnoods Donald Ducks verzamelen. Met veel tips en handleidingen. En uiteraard met foto’s – het mannenoog wil ook wat.

Misschien is zo’n blad op het eerste gezicht niet commercieel interessant – de vrouw beslist immers toch. Maar waarschijnlijk is het wel de man, die spreadsheets bouwt en aan het rekenen slaat bij de jacht op de allerbeste nieuwe verzekeringspolis. Kan hij maar beter een magazine gelezen hebben met een vergelijkend warenonderzoek voor de allerbeste software om goed beslagen ten ijs te komen.


NB: In hetzelfde Taalpeilonderzoek noemen mensen Komt een vrouw bij de dokter van Kluun als het boek dat hun leven het meest ingrijpend veranderd heeft (op nummer twee staat de Bijbel!). Deze roman handelt over een succesvolle man wiens jonge mooie vrouw overlijdt aan borstkanker. Uit onmacht zoekt de hoofdpersoon zijn heil in vreemdgaan. Ben wel benieuwd hoe mannelijke lezers deze roman als handleiding lezen...

Sinterklaas op bezoek







woensdag 22 november 2006

Wissewasjes

Gewone vrouwen willen bijzonder zijn, televisie-personality's doen zich voor als gewone vrouwen. In ieder geval in reclames voor wasmiddelen. Karin Bloemen, Isa Hoes, Sylvana Simons en nu Yvon Jaspers laten in commercials zien hoe zij ondanks alle beslommeringen een keurig stapeltje versgestreken textiel weten te produceren.

Of het wasmiddel door en door schoon wast, komen we als consumenten niet meer te weten. De praktische bruikbaarheid heeft in reclames plaatsgemaakt voor emotie. Zelfs wasmiddelen moeten ons nu het gevoel geven dat die perfecte wereld van de BN-ers ook voor gewone vrouwen bereikbaar is! Mits we het juiste poeder gebruiken, natuurlijk.

Succes heeft het wel. De Nederlander draait vaker de was dan vroeger. Zes keer per week, een Europees record! Dat komt omdat we in navolging van de televisievrouwen de vuile was opdelen in steeds meer verschillende stapeltjes: bont, licht, wit, zwart, wol, en wat al niet meer. Zestig procent van de mensen gebruikt ook meerdere wasmiddelen voor al deze verschillende wissewasjes.

Tja, om de klimaatverwarming een halt op te roepen, worden we opgeroepen om minder stroom te verbruiken. En ondertussen gaan we steeds meer wasjes draaien. Fijn, die reclame.

dinsdag 14 november 2006

Schoolverlaters

59.000 voortijdig schoolverlaters. Als je de harde cijfers ziet, schrik je je een hoedje. Talrijke rapporten zijn er inmiddels over volgeschreven. En even zoveel oplossingen bedacht.

Toch was het bijzonder dat een groep onderzoekers van de Kafkabrigade in snackbars drie jongens opzocht, die de problemen aan den lijve ondervonden hadden. “Jullie noemen ons voortijdig schoolverlaters”, zei één van hen. “Maar eigenlijk is het andersom: jullie hebben ons verlaten.”

De jongens hadden de school de rug toegekeerd door een reeks van ongelukkige omstandigheden: gezinsproblemen en een ernstige blessure die een sportcarrière blokkeerde. Maar ook het grote aantal keuzemogelijkheden voor een opleiding had één van hen zo onoverzichtelijk gevonden, dat hij uiteindelijk helemaal niets koos.

De Kafkabrigade ontdekte dat alleen al in Amsterdam-west zeven verschillende netwerken van organisaties zich met voortijdig schoolverlaters bezighouden. Het kost de organisaties zoveel moeite om met elkaar in contact te blijven, dat de jongere zelf uit de discussie verdwijnt.

Alle jongens zeiden dat het niet zover had hoeven komen als er één belangstellende leraar of andere professional was geweest, die zich persoonlijk om hen bekommerd had. Iemand die hen geholpen had bij het maken van keuzes of langs instanties geloodst had. Eén leraar kan het verschil maken.

vrijdag 10 november 2006

Plusklaskind

Goed, wij hebben dus een plusklaskind. Wat dat precies is, heeft de school ons nooit uit de doeken gedaan. Maar hij doet het bijzonder gemakkelijk op school, dus daar zal het wel wat mee te maken hebben. En zo maakt onze zoon ineens deel uit van een groepje leerlingen, dat tijdens schooltijd een uurtje extra leerstof aangeboden krijgt.

Prima, dat de school zo’n initiatief neemt. Niet alleen leerachterstanden aanpakken, maar ook aandacht voor talentontwikkeling, geweldig! Maar had dan ook de moeite genomen om ons te vertellen welke criteria er eigenlijk gelden voor deelname aan de plusklas. Of had ons iets meer verteld over de achterliggende doelstellingen. Dan begrijp ik misschien waarom deze kinderen als extra leerstof niet nog meer hersenvoer aangeboden krijgen, maar blokfluit leren spelen.

Waarschijnlijk moet onze school nog wat tijd krijgen om dit nieuwe initiatief wat beter vorm te geven. Bij zo’n pril experiment wil ik echt niet op alle slakken zout leggen. Maar vandaag kregen we een enquêteformulier met vragen over onze ervaringen met de plusklas. Best pijnlijk, want we zagen ons genoodzaakt in te vullen dat we er eigenlijk nauwelijks iets vanaf wisten.

Maar nog pijnlijker was dat het A4-tje met de enquêtevragen maar liefst drie taalfouten bevatte. Extra lessen? Geen overbodige luxe…

vrijdag 3 november 2006

Anti-passie

"Ik ben vóór Bourgondisch links", zegt Femke Halsema deze maand in het vrouwenmagazine JAN. In een lang interview met topinterviewer Pieter Webeling vertelt ze dat ze genieten van het leven en het moederschap tegenwoordig minstens zo belangrijk vindt als politiek. En dat ze zelfs een keer gespijbeld heeft: in een uitgebluste bui is ze met man en kids een dagje gaan zandscheppen op het strand.

Het idee voor zo'n interview komt vast uit de koker van het campagneteam van GroenLinks. Met sombere en zwaarmoedige taal kom je er niet bij de kiezer;de partij moet meer optimisme, menselijkheid en vrolijkheid uitstralen. En dus laat Femke zich stralend van haar levensgenietende kant zien in een uitgebreide fotoshoot. Tja, wat moet je daar als zwevende kiezer nou van denken? Femke heeft vast nog wel dezelfde zware serieuze boodschap als voorheen, maar als ze het een dagje moeilijk heeft, knijpt ze 'm er voortaan tussenuit naar het strand. Lekker vooruitzicht voor het kiezersvolk.

Maar het gaat hier in ieder geval nog om een boodschap, die een luchtiger verpakking krijgt. In het geval van Marco Borsato is er eigenlijk niks om te verpakken. Maar ook hier heeft de marketingman zijn werk grondig gedaan.

De zanger trekt momenteel enorme bezoekersaantallen met zijn concertenreeks Symphonica in Rosso in het Gelredome. Om van deze concertreeks een waar evenement te maken - Borsato zorgt zelf voor schaarste door slechts één keer in de twee jaar een reeks grote concerten te houden - was de marketingman op zoek naar een aansprekend thema. Ook lag er het idee om dit keer groot uit te pakken met een symfonie-orkest.

Denk Borsato, denk Italië, denk liefde en passie, het idee was geboren. Liefde en passie werden vertaald in de kleur rood en harten, hoe origineel. En Marco's huiscomponist wist er nog een bijpassend lied bij te schrijven. "Rood", ja. Een uitgekiende mediacampagne deed de rest, met als gevolg dat tienduizenden fans geheel rood gekleed het concert bezoeken.

Met muzikaliteit, laat staan met passie voor muziek, heeft de rode kleur helemaal niets te maken. Laat staan met een inhoudelijk statement.

Ondertussen heeft Marco's marketingman de smaak te pakken. Voor een volgend evenement overweegt hij een deal met Unilever. Marco en Bertolli passen qua Italiëgevoel zo leuk bij elkaar.

Marco staat voor anti-passie, wat mij betreft.

donderdag 2 november 2006

Tussendoortjes

Even niets te doen?

1. Maak een action-painting
In een creatieve bui? Surf naar http://artpad.art.com/artpad/painter/

2. Ontwerp je eigen tas
Kies je eigen kleuren, zet je naam erop en voeg je initialen toe. www.longchamps.com

3. Kies een nieuw sorrygebaar
Voor sorry zeggen in het verkeer is een nieuw, doeltreffend en origineel gebaar nodig. Kies er een op www.sorrygebaar.nl

woensdag 1 november 2006

Verzin iets leuks met je GSM

Een mobiele telefoon heeft al een enorme hoeveelheid toepassingsmogelijkheden op het gebied van bellen, tekstberichten, fotograferen, video, spelletjes, rekenen en wat al niet meer. Ik sta er niet raar van te kijken als je binnenkort met je GSM je eisprong kunt berekenen of het apparaatje als babyfoon kunt gebruiken.

Maar er vallen nog genoeg nieuwe toepassingen te verzinnen met de GSM, vooral met de foto- en videocamera.

1. Spiegelmobiel
Zit je haar niet goed? Fatsoeneer je kapsel, neem een foto van jezelf met je mobiel en kijk of het haar weer in model zit. (Eens gezien in de trein)

2. Detective-mobiel
Mis je telkens wat geld op je portemonnee? En vermoed je dat de dief zijn kans grijpt als je even van je werkplek af bent? Zet je mobiel met camera neer op een strategische plek en smeer je portemonnee in met haarwax. Zorg ervoor dat de dief tijdens jouw afwezigheid frontaal in beeld komt en lever je GSM en portemonnee in bij de politie als bewijsmateriaal. (Geïnspireerd op de televisieserie CSI).

3. Smokkelmobiel
Veel organisaties zijn tegenwoordig uiterst alert op goede beveiliging. Scanners en beveiligingspoortjes doen overal hun intrede. Maar gek genoeg mag je mobieltje overal mee naar binnen. Terwijl dat apparaat toch talrijke mogelijkheden biedt voor heimelijke geluids- en beeldopnamen....

Land van toeschouwers

Steeds minder mensen zijn lid van een vereniging, doen vrijwilligerswerk of brengen hun stem uit. Ons land dreigt een land van toeschouwers te worden, zegt hoogleraar pedagogiek Mischa de Winter. Mensen moeten daarom geactiveerd worden om weer mee te doen met de samenleving. En kinderen moeten dat van jongsaf aan al leren in het onderwijs. De school is immers een soort samenleving in het klein. Sommigen trekken daar een vies gezicht bij, want burgerschapsvorming lijkt een hoog spruitjesgehalte te hebben.

Ondertussen floreert op de scholen een hausse aan projecten en projectjes. De Dag van Respect bijvoorbeeld, of de verkiezing van de LeuQste Klas van Nederland. Leerlingen geven ouderen een paar uur computerles, doen een dagje parlement, maken een historisch boekje of lopen een maatschappelijke stage. Voor veel scholen is intercultureel onderwijs, sociale vorming en milieu- en mensenrechteneducatie al lang bekend terrein, dat nu gewoon voortgezet wordt onder de vlag van ‘actief burgerschap’.

Maar wat is dat nou eigenlijk, dat Nederlandse burgerschap? Een bezinning daarop komt nauwelijks van de grond. Het zou over gezamenlijke normen en waarden moeten gaan, maar scholen lijken zich daar liever niet aan te willen branden. Uit een onderzoek van Teleac blijkt dat een aanzienlijk deel van de ouders moeite heeft met gelijke behandeling van mensen met verschillende rassen, sekse, seksuele geaardheid en godsdienst. En dan sta je als leraar lekker in je hemd met je lessen over bevordering van gelijkheid.

Zonder helderheid over onderwerpen als identiteit, verdraagzaamheid en omgaan met verschillen blijven de activiteiten onder de vlag burgerschap toch wel wat vrijblijvend. Heel anders dan in Amerika, waar kinderen dagelijks een eerbetoon brengen aan de vlag en daarmee ook aan waarden als vrijheid en onafhankelijkheid. Maar sommige kinderen groeien daar ook op met verhalen over Amerikaanse helden die anderen kunnen inspireren, zoals Abraham Lincoln en Martin Luther King.

En wij hadden hier toch ook net een nieuwe canon voor het geschiedenisonderwijs? Erasmus of Anne Frank bieden bijvoorbeeld nieuwe aanknopingspunten om burgerschap op onze eigen manier inhoud te geven. En wellicht ook Annie M.G. Schmidt, oer-Hollands symbool van verzet tegen burgerlijke spruitjeslucht.